Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Wednesday, August 31, 2011

Η Οικονομική κρίση του ‘80 στη ΝΖ


Εδώ και λίγο καιρό μαζεύω από το νετ στοιχεία που αφορούν την οικονομική κριση του ΄80 στη ΝΖ, ώστε να ανακαλύψω τους λόγους που η οικονομία της έχει αυτή τη μορφή σήμερα…Αυτό θα είναι ένα από τα 2 συνολικά ποστ που πρόκειται να ανέβουν συνεχόμενα στο μπλογκ, με την πιθανότητα να συμπληρωθούν από ένα ακόμα ποστ, αργότερα (δεν έχω αποφασίσει ακόμα).

Θα ήταν υπερβολικό να ξεκινήσω την αναφορά από πολύ νωρίς πχ από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, αλλά αξίζει να δώσω ένα παράδειγμα της οργάνωσης του ΝΖηλανδικού κράτους τότε: Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας περιελάμβανε επιδόματα ανεργίας και ασθένειας, βοήθημα για μονογονεϊκές οικογένειες, και μια κοινή σύνταξη (βασισμένη στις πραγματικές οικονομικές ανάγκες της εποχής) …Η συντηρητική κυβέρνηση που εκλέχτηκε εκείνη τη χρονιά (και κυβέρνησε συνολικά για 3 θητείες) εισήγαγε επίσης την συνταξιοδότηση σε όλους τους πολίτες άνω των 65 ετών (άσχετα από την οικονομική τους κατάσταση, την ακίνητη περιουσία τους ή το αν εργάζονταν πιο πριν, ή όχι)…Αυτό το μέτρο κόστιζε ετησίως 2.5 δις $ ετησίως, στο ΝΖηλανδικό κράτος, αλλά ο βαθμός ικανοποίησης των πολιτών ήταν αρκετός ώστε να εξασφαλίσει στην συντηρητική κυβέρνηση άλλες 2 τριετίες εξουσίας…

Όμως η ευημερία της ΝΖ επρόκειτο να απειληθεί τόσο από εξωγενείς παράγοντες όσο και από εσωτερικές τριβές: η πετρελαϊκή κρίση του 1973 (Οκτώβριος ’73 -Μάρτιος ’74), η άνοδος του πληθωρισμού και η αυξανόμενη ανεργία, καθώς και το υπέρογκο εθνικό χρέος λόγω του συνεχούς δανεισμού, έφεραν την χώρα στο απροχώρητο…
Στις συστάσεις για υποτίμηση του νομίσματος ώστε να τονωθεί η εισροή ξένων κεφαλαίων και επενδύσεων στη ΝΖ, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας εισήγαγε τον όρο “Think Big”, ο οποίος αναφερόταν σε ένα μακροοικονομικό σχέδιο που επρόκειτο να αποτελέσει την ύστατη ελπίδα ανάκαμψης της οικονομίας: καθώς δεν μπορούσε να ελέγξει τα εργατικά σωματεία ώστε να κρατήσει σε σταθερά επίπεδα τις ολοένα αυξανόμενεςς αποδοχές, προτίμησε να παγώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, ενώ ταυτόχρονα περιέκοψε τους φόρους , γεγονός που κόστισε στο κράτος 1 δις $...Εξακολουθούσε να ελέγχει τον πληθωρισμό, δανείστηκε τεράστια ποσά προκειμένου να τονώσει την βιομηχανία μετάλλου, και εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης του ’79, να χτίσει ένα διυλιστήριο ώστε να κάνει τη ΝΖ ενεργειακά ανεξάρτητη…

Η πολιτική αυτή δεν απέδωσε…Ο πληθωρισμός εξακολουθούσε να είναι πολύ υψηλός και οι τόκοι των δανείων που λάβαινε το κράτος εξακοντίστηκαν, ενώ και οι επενδύσεις στη βαριά βιομηχανία καθυστερούσαν και εν τέλει εγκαταλείφθηκαν…Το σύστημα πρόνοιας κόστιζε ήδη πολλά και η αγροτική/κτηνοτροφική παραγωγή, χρειαζόταν περαιτέρω στήριξη, οπότε η κυβέρνηση συνέχισε να δανείζεται με υπέρογκους τόκους…
Στην όλη οικονομική/πολιτική κατάσταση ήρθαν να συμπληρωθούν 2 γεγονότα: Η επίσκεψη της Εθνικής ομάδας ράγκμπυ της Νοτίου Αφρικής (Springboks) το 1981 για μία σειρά παιχνιδιών με τους All Blacks στις μεγαλύτερες πόλεις της ΝΖ, και η «συμμετοχή» της χώρας στον πόλεμο των Φώκλαντς, το 1982…

Το 1981 η Νότια Αφρική είχε ακόμα το καθεστώς Άπαρτχαϊντ…Σε προηγούμενες επισκέψεις των All Blacks στη Νότια Αφρική, είχαν εξαιρεθεί οι Μαορί παίχτες ράγκμπυ (ενώ αυτοί αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της ομάδας)…Αρχικά ασκήθηκαν πιέσεις από κοινωνικές οργανώσεις προς την κυβερνησή και τον πρωθυπουργό προσωπικά, να ματαιώσει την επίσκεψη των Νοτιοαφρικανών, αφού είχε προηγηθεί η υπογραφή η συνθήκη Gleneagles ανάμεσα στις χώρες της κοινοπολιτείας ενάντια στον ρατσισμό (1977) καθώς 25 Αφρικανικές χώρες, είχαν μποϋκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ την προηγούμενη χρονιά (1976) ως αποτέλεσμα της επίσκεψης των All Blacks, στη Νότια Αφρική. Η άρνηση του Muldoon να αναμειχθεί, προκάλεσε την λαϊκή μήνι και σημειώθηκαν τεράστιας έκτασης επεισόδια σε διάφορες πόλεις της χώρας, ματαιώθηκαν 2 παιχνίδια, με αποτέλεσμα η κοινωνία της ΝΖ να πολωθεί και να στιγματιστεί για πάντα, ενώ και το ίδιο το ράγκμπυ δεν βγήκε άλωβητο: Μόλις το 1987, οπότε και η ΝΖ κέρδισε το πρώτο της παγκόσμιο τίτλο, το άθλημα αναβίωσε, και φέτος οι All Blacks έχουν σοβαρές πιθανότητες να ξανακερδίσουν…
Το 1982, χρονιά του πολέμου των Φώκλαντ, η ΝΖ φυσικά υποστήριξε την Αγγλία, διακόπτοντας τις διπλωματικές σχέσεις της με την Αργεντινή, ενώ η φρεγάτα Canterbury στάλθηκε στον Ινδικό ωκεανό ώστε να αντικαταστήσει την Βρετανική φρεγάτα Amazon που έκανε περιπολίες στην περιοχή…

Τα εσωτερικά προβλήματα και οι ατυχείς πολιτικές και οικονομικές επιλογές δεν απέτρεψαν το εκλογικό σώμα από το να επανεκλέξει την συντηρητική κυβέρνηση στις εκλογές του 1981 (με 1 μόλις έδρα διαφορά), ενώ από την καταστροφική πορεία της χώρας προς την πτώχευση, μόνον η εμπορική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στη ΝΖ και την Αυστραλία που υπογράφηκε το 1982 (και τέθηκε σε ισχύ το 1990) μπορεί να εξαιρεθεί, ως οικονομικό κατόρθωμα…

Τον Ιούνιο του 1984 μετά από μια δραματική συνεδρίαση με θέμα την ανακήρυξη της ΝΖ σε αποπυρηνικοποιημένη χώρα, μία από τις νεώτερες βουλευτές της κυβέρνησης απείλησε ότι θα προσχωρούσε στην αντιπολίτευση σε περίπτωση που δεν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο που είχε έρθει σε συζήτηση στη βουλή… Το ίδιο βράδυ ο (εμφανώς μεθυσμένος) πρωθυπουργός εξήγγειλε την διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών, τις οποίες και έχασε…Καθώς μέχρι τότε αρνιόταν να συμφωνήσει στην υποτίμηση του νομίσματος, η προκήρυξη εκλογών προκάλεσε τη διολίσθηση του ΝΖηλανδικού δολαρίου, ενώ στις 14 Ιουλίου(ένα μήνα μετά), οπότε και εκλέχτηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία Εργατική κυβέρνηση, η εκλογή της συνοδεύτηκε με υποτίμηση, όπως είχε συστήσει και η Αποθεματική Τράπεζα της ΝΖ…

(στο επόμενο, η «Θεραπεία του Σοκ»)
Όλες οι φωτό είναι δικές μου και φυσικά αφορούν το σεισμόπληκτο Christchurch...
Για την έρευνα του συγκεκριμένου ποστ (ανάμεσα σε άλλες), χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω πηγές (λινκ)

Tuesday, August 23, 2011

6 μήνες από τον σεισμό του Φλεβάρη

Κανονικά χθες το βράδυ, θα πόσταρα μια ωραιότατη ανάρτηση, με φρέσκιες φωτό, λινκ και επικαιρότητα σχετικά με το σεισμό και την πρόοδο στις εργασίες στο κέντρο και τις συνοικίες της πόλης...Αντ' αυτού, παρακολουθήσαμε στη ΝΖηλανδική τηλεόραση ένα Αυστραλέζικο ντοκυμαντέρ για το κτίριο του CTV, που από την κατάρρευση του σκοτώθηκαν 116 άτομα...Σήμερα το πρωί άρχισα να ψάχνω το αρχείο αυτό, για το οποίο υπήρξαν καταγγελίες (από τηλεθεατές που το είχαν παρακολουθήσει στο Αυστραλιανό κανάλι ABC) οτι είχαν περικοπεί 4 λεπτά από το αρχικό ρεπορτάζ ...Το βρήκα μόλις τώρα, ολόκληρο, έχει διάρκεια περίπου 30' και είναι αποκαλυπτικό!
Πατήστε το παρακάτω λινκ, και δείτε το (προσοχή, περιέχει εικόνες που πιθανόν να σας ταράξουν...Εμείς πάντως κλάψαμε οικογενειακώς...)

http://www.abc.net.au/foreign/content/2011/s3278668.htm

Monday, August 15, 2011

Nancy Wake, το "Άσπρο Ποντίκι"


Ως ηρωϊδα πολέμου, η Nancy Wake ήταν μια πρωτοποριακή φεμινίστρια που μίλησε με δυνατές λέξεις τις οποίες υποστήριξε με πράξεις. Είχε πει κάποτε: «Μισώ τους πολέμους και τη βία, αλλά και αν συμβαίνουν, δεν βλέπω το λόγο γιατί εμείς οι γυναίκες θα πρέπει απλώς να χαιρετούμε τους άνδρες μας περήφανες και μετά να τους πλέκουμε μάλλινους σκούφους".
Η Nancy Wake γεννήθηκε στο Roseneath του Wellington της Νέας Ζηλανδίας και σε ηλικία 2 ετών, η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αυστραλία Ήταν το μικρότερο από 6 παιδιά. Ο πατέρας της επέστρεψε στη ΝΖ με την αιτιολογία ότι θα πουλούσε τα ακίνητα της οικογένειας προκειμένου να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή στο Σίδνεϋ, όμως δεν γύρισε ποτέ, τους εγκατέλειψε…Η Νάνσυ έμεινε κοντά στην αυστηρή και θρησκόληπτη μητέρα της, στην ηλικία των 16 άρχισε να εργάζεται ως νοσοκόμα, ενώ στα 20 της ταξίδεψε στην Ευρώπη, έχοντας κληρονομήσει 200 λίρες, από μια θεία της.

Μέχρι το 1939, οπότε και παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγό της τον Henri Fiocca, ένα γοητευτικό Γάλλο επιχειρηματία, είχε εργαστεί ως δημοσιογράφος –με βάση το Λονδίνο- σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, και μάλιστα είχε πάρει συνέντευξη από τον ίδιο τον Χίτλερ…
Ταυτόχρονα με το γάμο της, μπήκε στην Μακί, αρχικά ως απλή αγγελιοφόρος, αργότερα μετέφερε τροφές στους αντάρτες και έδινε οδηγίες μέσω ραδιοπομπού για ρίψεις προπαγανδιστικού υλικού και εφοδίων. Ο άντρας της την υποστήριζε με τα χρήματά του, της παρείχε διάφορα οχήματα και πολύ συχνά την εφοδίαζε με υψηλής ποιότητας πλαστά χαρτιά, ενώ της αγόρασε και ένα ασθενοφόρο, με το οποίο έκανε μεταφορές και βοηθούσε τους αγωνιστές να διαφύγουν.

Το 1942 η Γκεστάπο ανακάλυψε τη δράση της, την επικήρυξε με 5 εκατομμύρια Γαλλικά φράγκα και της έδωσε το κωδικό όνομα “White Mouse”. Το δίκτυο προδόθηκε το 1943 οπότε η Νάνσυ αναγκάστηκε να διαφύγει στο Λονδίνο. Εκεί εκπαιδεύτηκε για ένα χρόνο στον Γαλλικό Τομέα των Ειδικών Επιχειρησιακών Μονάδων του Βρετανικού στρατού, και το 1944 επέστρεψε στην Γαλλία για να συντονίσει τον αγώνα της Μακί, ενάντια στους Γερμανούς, όπου μάλιστα τέθηκε στην κεφαλή 7000 ανταρτών.
Σε ένα μόνον από τα πολλά της κατορθώματα, επιδόθηκε σε έναν μαραθώνιο ποδηλασίας διάρκειας 72 ωρών, κατά τον οποίο διένυσε 500 χιλιόμετρα περνώντας από πολλά φυλάκια των Γερμανών, προκειμένου να βρει ραδιοπομπό σε λειτουργία ώστε να ειδοποιήσει για ρίψη εφοδίων, όταν οι κωδικοί έπεσαν στα χέρια των κατακτητών και αναγκάστηκε να καταστρέψει το πομπό της μονάδας της.

Πιστή στον σύζυγό της σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μόλις μετά το τέλος του πολέμου ανακάλυψε ότι εκείνος είχε πεθάνει ήδη από το 1943, από τα τρομερά βασανιστήρια στα οποία τον είχαν υποβάλει οι Γερμανοί, προκειμένου να τους αποκαλύψει τα κρυσφήγετά της και τον τρόπο διαφυγής της, και δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό της για τον μαρτυρικό του θάνατο…
Μετά τον πόλεμο της απονεμήθηκαν πολλά μετάλλια και τιμές, και συνέχισε να εργάζεται στο Βρετανικό υπουργείο άμυνας και το 1949 επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου προσπάθησε να μπει στην πολιτική, αλλά απέτυχε να πάρει έδρα στη βουλή. Το 1951 επέστρεψε στην Αγγλία και το Δεκέμβριο του 1957 παντρεύτηκε τον John Forward αξιωματικό της RAF…Παραιτήθηκε από την εργασία της και επέστρεψαν στην Αυστραλία το 1960. Το 1966 ξανακατέβηκε στις Βουλευτικές εκλογές, αλλά και πάλι χωρίς επιτυχία.

Το 1985 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της, με τον τίτλο “The White Mouse”, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1997 ο δεύτερος σύζυγός της πέθανε και το 2001 εκείνη επέστρεψε στην Αγγλία, όπου και παρέμεινε μέχρι και το θάνατό της, στις 7/8/2011, σε ηλικία 98 ετών…

Για περισσότερες πληροφορίες

Monday, August 8, 2011

Φωτό και λινκ :)

Κανονικά θα έκανα την παρουσίαση μιας πολύ σημαντικής ηρωίδας της ΝΖ -που τυχαία πέθανε μόλις χθες, αν και περίμενα τη μέρα των γενεθλίων της, στις 30/8 για να κάνω την ανάρτηση αυτή, αλλά ο Ίωνας με συνέφερε: Μετά την περσινή "τριλογία" των ματωμένων διαμαντιών -Αύγουστο μήνα- δεν περιμένω να διαβαστούν τα σοβαρά ποστ σε καιρό διακοπών, οπότε και να καθυστερήσω για μερικές μέρες την συγκεκριμένη ανάρτηση δεν παίζει κανένα ρόλο...Ακόμα καλύτερα, θα έχω καιρό να βρω περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφικό αρχείο :)
Φωτό λοιπόν και σήμερα, από το χειμωνιάτικο -και σεισμόπληκτο Christchurch- με μια νότα άνοιξης, που είναι πια, πολύ κοντά ...Θυμάμαι βέβαια με πόση προσμονή περιμέναμε την περσινή άνοιξη και πώς μας ήρθε, με σεισμούς, καταστροφές και πολλά προβλήματα, ελπίζω όμως οτι η φετινή άνοιξη θα είναι καλύτερη!

Ο Καθολικός καθεδρικός, κτίριο των αρχών του 1900, ο τρούλος του οποίου αποσυναρμολογήθηκε, και μένει σιγά- σιγά να αρχίσουν οι επιλεκτικές κατεδαφίσεις και η αντιστήριξη των τμημάτων του ναού που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση ώστε κάποια στιγμή να γίνει η αποκατάστασή του... Ένας φίλος μου έγραψε στο ΦΒ οτι αναρωτιέται γιατί γίνεται τόσος κόπος για ένα κτίριο που είναι τόσο κατεστραμμένο, αλλά η αλήθεια είναι οτι δεν μπορώ να ασχοληθώ με το ζήτημα: Έτσι θέλουν να κάνουν οι ΝΖηλανδοί, έτσι κάνουν...Σκεφτείτε όμως οτι η ΝΖ αν και σεισμογενής, η πόλη του Christchurch "ανανεώνεται" έστω και βιαίως, για πρώτη φορά ,από μεγάλους σεισμούς, καθώς μάλιστα δεν έχουν βιώσει ποτέ στο παρελθόν, ούτε πολέμους ούτε τίποτα...

Αν λοιπόν "χρειάστηκε" μόλις ένα σεισμικό φαινόμενο για να "καθαρίσει" την πόλη από τα "ιστορικά ερείπια" του κέντρου -(λυπάμαι, αλλά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αλλιώς)- που σκότωσαν τόσο κόσμο, στο σεισμό του Φεβρουαρίου, και με την ευθύνη να διατηρήσουν/αναστηλώσουν μόλις 6 μνημεία/κτίρια (λόγω του υπέρογκου κόστους), ε τότε νομίζω είναι λογικό το οτι έχουν αγγιστρωθεί στον Καθολικό καθεδρικό και κάνουν ότι μπορούν για να διασώσουν το κτίριο...
Ένα ακόμα ιστορικό μνημείο που θα διασώσουν, είναι το ρολόι του χρυσού ιωβηλαίου της βασίλισσας Βικτωρίας (στην πάνω φωτό), που επίσης έπαθε μεγάλες ζημιές στους σεισμούς του Φεβρουαρίου -και κυρίως του Ιουνίου- και ήδη άρχισαν οι εργασίες σταθεροποίησης των θεμελίων του, επειδή οι κολώνες της βάσης είναι όλες σπασμένες και είναι θαύμα που ακόμα καταφέρνει και στέκεται έτσι μετέωρο...

Η εκκλησία Knox, που έχασε όλη τη τούβλινη και μαρμάρινη επένδυσή της, και έχει μείνει μόνον ο ξύλινος σκελετός και η στέγη της...

Οι λιμνούλες Βικτώρια και Άλμπερτ στους Βοτανικούς, παρουσίασαν φαινόμενα ρευστοποίησης υπεδάφους και γέμισαν με ίζημα, κατά τον σεισμό του Ιούνη, οπότε και στράγγισαν εντελώς, και έχουν αρχίσει οι εργασίες αποκατάστασής τους, αλλά καθώς το σεισμικό φαινόμενο βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, μάλλον πρόκειται για μάταιο κόπο (και αδικαιολόγητη σπατάλη χρημάτων, με ήδη τόσα συσσωρευμένα χρέη του δήμου)...

Μπορεί να έχουμε ακόμα έναν μήνα χειμώνα- αλλά η φύση δείχνει με την απλή ομορφιά της οτι η άνοιξη είναι κοντά, επιτέλους! Άντε να δούμε πώς θα πάει και φέτος η χρονιά (επειδή η προηγούμενη μας άλλαξε τα φώτα), και ο χειμώνας παρα-κράτησε: το βράδυ η ατμόσφαιρα της πόλης είναι αποπνικτική από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες... Θα μου πείτε, πώς να ζεσταθούν οι άνθρωποι, χωρίς δουλειές και λεφτά (από τα επιδόματα ζουν οι περισσότεροι), σε σπασμένα σπίτια; Εκτός του οτι κανείς δεν κυκλοφορεί το βράδυ έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν κυκλοφορούσε κόσμος το βράδυ, στη ΝΖ, ποτέ δεν ήταν ασφαλές...
Μια υπέροχη αλέα από πλατάνια και σημύδες στους έρημους Βοτανικούς...
Ίουλοι εξωτικών δέντρων της Κίνας...

Και το όμορφο περιστύλιο, δίπλα στην παιδική χαρά των Βοτανικών...Θα προσέξατε οτι κανείς δεν κάθεται από κάτω, υπάρχει ασυνήθιστη ερημιά στους Βοτανικούς, μετά τους σεισμούς, και λόγω πλημμελούς ασφαλείας από λούμπεν άτομα της πόλης, αλλά και επειδή το συγκεκριμένο σημείο ενώ είχε χαρακτηριστεί "επικίνδυνο" λόγω των κολωνών, τώρα δεν έχει καμία σήμανση και ο κόσμος απλά το αποφεύγει, αφού δεν το εμπιστεύεται (ούτε κι εγώ το εμπιστεύομαι...)

Στο επόμενο η παρουσίαση της μεγαλύτερης ηρωίδας του 2ου παγκοσμίου πολέμου, που την "μοιράζονται" 4 χώρες: η ΝΖ, η Αυστραλία (κυρίως), η Αγγλία και η Γαλλία...
Και για να μην ξεχνιόμαστε, μερικά λινκ από την επικαιρότητα του Christchurch...

http://www.stuff.co.nz/the-press/news/christchurch-earthquake-2011/5384885/Grand-Chancellor-demolition-delayed-again